Τα άτυχα γουρουνάκια και η χαμένη αρκούδα

Το βουνό μας, το Ανατολικό Βέρμιο θεωρείται ως ένα από τα πλέον κατάφυτα ελληνικά βουνά. Η ποικιλία των πετρωμάτων, τα πολλά νερά και το ιδανικό κλίμα προσφέρουν τις καλύτερες συνθήκες για τη διατήρηση μια μεγάλης βιοποικιλότητας. Συναντούμε μια τεράστια ποικιλία φυτών (ποώδη, θάμνοι και δένδρα). Το σημαντικότερο είναι ότι υπάρχουν πολλά φαρμακευτικά βότανα και ορισμένα ενδημικά αγριολούλουδα. Μέσα σ’ αυτό το όμορφο περιβάλλον βρίσκει καταφύγιο μια μεγάλη ποικιλία ζωικών οργανισμών, όπως ερπετά, πτηνά και θηλαστικά. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν και νέα είδη, ενώ άλλα πολλαπλασιάστηκαν σε μεγάλο βαθμό.

Έτσι λοιπόν μετά από τα πολλά βιοδηλωτικά ίχνη, που συνάντησαν περιπατητές και κυνηγοί στο Βέρμιο, φαίνεται ότι έχουμε τακτικές επισκέψεις από την καφετιά αρκούδα. Ένα θηλαστικό, το οποίο πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν απειλούμενο είδος στη χώρα μας. Όμως χάρη στα μέτρα προστασίας που πάρθηκαν και κυρίως στη μεγάλη δραστηριότητα του Αρκτούρου, σήμερα στα βουνά της Πίνδου οι αρκούδες συναντώνται ολοένα και τακτικότερα. Μάλιστα πολλές φορές, επειδή το θηλαστικό δεν βρίσκει τροφή στο δάσος, κατεβαίνει και στα χωριά της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας προκαλώντας όχι τόσο μικροζημιές στις καλλιέργειες αλλά κυρίως το φόβο στους κατοίκους. Επίσης τακτικά έχουμε ατυχήματα με θύματα αρκούδες τόσο στην Εγνατία οδό, όσο και στους άλλους δρόμους των περιοχών αυτών. Όλα αυτά κάνουν πολλούς να μισήσουν το μεγάλο, αλλά άκακο ζώο και να το κυνηγήσουν. Όλοι αυτοί ασφαλώς δεν γνωρίζουν τις πολλές ωφέλειες που προσφέρει στο δάσος η αρκούδα και περισσότερο δεν καταλαβαίνουν ότι η φύση ανήκει σε όλους τους οργανισμούς. Δυστυχώς και στον τόπο μας, πριν καλά – καλά σιγουρευτούμε για την ύπαρξη της αρκούδας, ήδη άρχισαν να ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας, ενώ θα έπρεπε αντίθετα το δασαρχείο μας και οι διάφοροι φυσιολατρικοί σύλλογοι να πάρουν πρωτοβουλίες για τη σωτηρία του ζώου. Εκτός από την αρκούδα, ακόμη ένα θηλαστικό φαίνεται ότι πολλαπλασιάζεται με γοργό ρυθμό στο βουνό μας. Πρόκειται για τα αγριογούρουνα, τα οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν δυσεύρετα, σήμερα όμως, όπως και τα ελάφια, εμφανίζουν μια μεγάλη αύξηση. Δυστυχώς όμως και αυτά φαίνεται ότι ζουν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον. Όπως μας καταγγέλλουν φίλοι του δάσους, πολλά μικρά αγριογούρουνα καθημερινά χάνουν τη ζωή τους, πνίγονται στα αρδευτικά κανάλια που υπάρχουν στους πρόποδες του βουνού μας. Τα κανάλια αυτά κατασκευάστηκαν στους «δρόμους» που ακολουθούν τα ζώα. Διότι, όπως δυστυχώς συμβαίνει σχεδόν πάντα, το μόνο που ενδιαφέρει τους αρμόδιους είναι το οικονομικό όφελος και το όφελος του ανθρώπου. Μην ξεχνάμε ότι ακόμη και η Εγνατία οδός κατασκευάστηκε μέσα στον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου, χωρίς να δοθεί καμία σημασία στις αντιδράσεις των πολλών οικολογικών οργανώσεων. Έτσι σήμερα την πληρώνουν οι αρκούδες και τα άλλα ζώα της Πίνδου. Το ίδιο συμβαίνει και στο βουνό μας. Ασφαλώς τα κανάλια είναι απαραίτητα για τους αγρότες μας, όμως θα μπορούσαν να κατασκευαστούν με τρόπο που θα προστάτευε τα νεογέννητα αγριογούρουνα. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να πνίγονται τα ζωάκια, θυσιάζοντας τη ζωή τους για χάρη του ανθρώπου. Ας ελπίσουμε, ότι μετά από τις πολλές φωνές διαμαρτυρίας, κάποιοι αρμόδιοι θα αναγκαστούν να αλλάξουν πρακτική και να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα. Έτσι θα δείξουν έμπρακτα την αγάπη τους για το φυσικό περιβάλλον.Δημοσιεύτηκε στις 7 Ιουλίου 2012