Είμαστε όλοι Έλληνες;

Με μεγάλη συγκίνηση πριν λίγες μέρες παρακολουθήσαμε, μέσω των ΜΜΕ, τις διαδηλώσεις, που οργάνωσαν σε πολλές πόλεις όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά και της Αμερικής, ακόμη και της Αυστραλίας, μερικοί ευαίσθητοι πολίτες, οι οποίοι με το σύνθημα «Είμαστε όλοι Έλληνες» επιχείρησαν να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στα νέα άδικα και δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα που παίρνονται για τη χώρα μας και κυρίως για το λαό της. Οι άνθρωποι αυτοί αναγνωρίζουν τη μεγάλη

σημασία του ελληνικού πολιτισμού και τις θυσίες που υφίστανται σήμερα οι έλληνες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι από αυτή τη γωνιά της γης ξεκίνησε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και οι έλληνες δεν είναι οι τεμπέληδες των ΜΜΕ, αλλά πολλοί διέπρεψαν και διαπρέπουν διεθνώς στις επιστήμες και στις τέχνες λόγω του μυαλού, του ταλέντου τους και κυρίως λόγω της εργατικότητάς τους και πιστεύουν ότι θα έπρεπε να έχουν καλύτερη αντιμετώπιση. Ήταν πράγματι συγκινητικές οι εκδηλώσεις των ξένων φιλελλήνων, πολλοί από τους οποίους μάλιστα έσπευσαν να μας βοηθήσουν προσφέροντας ακόμη και το μισθό τους. Σίγουρα όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους και είναι βέβαιο ότι σιγά – σιγά αλλάζει το κλίμα διεθνώς υπέρ της χώρας μας. Όμως το ερώτημα είναι: Εμείς τι κάνουμε; Εμείς, οι Έλληνες, που ζούμε στην Ελλάδα, άραγε είμαστε όλοι πραγματικά Έλληνες;
Πόσο έλληνες μπορεί να είναι όλοι αυτοί οι εύποροι και μεγαλόσχημοι, οι οποίοι εξακολουθούν να θησαυρίζουν με παράνομο τρόπο, μάλιστα σε βάρος της χώρας περιμένοντας τη χρεοκοπία της. Όλοι αυτοί οι πλούσιοι, που έβγαλαν τα λεφτά τους σε ευρωπαϊκές τράπεζες, δεν το έκαναν διότι φοβούνται μήπως τα χάσουν από μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, αλλά διότι επενδύουν σ’ αυτή, περιμένοντας να κερδίσουν περισσότερα, αν ξαναγυρίσουμε στη δραχμή.
Πόσο έλληνες είναι άραγε όλοι αυτοί, οι οποίοι, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για την πατρίδα μας, κρύβουν εισοδήματα και γενικά ζουν σε βάρος των υπολοίπων νομοταγών πολιτών; Πόσο έλληνες είναι αυτοί που καταστρέφουν ξένες και δημόσιες περιουσίες και οδηγούν στην ανεργία χιλιάδες ανθρώπους; Πόσο έλληνες είναι οι εργοδότες, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους εργάτες δίνοντας τους ένα ξεροκόμματο χωρίς να πληρώνουν τις εισφορές τους; Δυστυχώς σήμερα μόνο ο φτωχός κοσμάκης, ο εργάτης και ο υπάλληλος πληρώνει το μάρμαρο. Οι πλούσιοι εξακολουθούν να θησαυρίζουν και καρφί δεν τους καίγεται για τη χώρα τους. Αλήθεια δεν είδαμε κανένα έλληνα εκατομμυριούχο, εφοπλιστή ή βιομήχανο να κάνει κάποια προσφορά για τη σωτηρία της πατρίδας, ενώ οι ξένοι μας δίνουν το μισθό τους…
Πόσο έλληνες είμαστε και πόσο αγαπάμε τη χώρα μας, όταν δεν σεβόμαστε το μοναδικό φυσικό περιβάλλον μας; Όταν καίμε τα ελάχιστα δάση μας για να κάνουμε οικόπεδα και βίλες, όταν ρυπαίνουμε τις λίμνες, τα ποτάμια και τις μοναδικές θάλασσές μας. Όταν καταστρέφουμε τους διεθνούς σημασίας υγρότοπους μας με τις αποχετεύσεις, τα σκουπίδια, τις αποξηράνσεις, το παράνομο κυνήγι και πολλές ακόμη παράνομες ανθρώπινες δραστηριότητες; Πόσο έλληνες είμαστε όταν εδώ και δυο δεκαετίες δεν μπορούμε ακόμη να διαχειριστούμε τα ίδια μας τα σκουπίδια; Όταν ακόμη υπάρχουν παράνομες χωματερές, οι οποίες αποτελούν εστία ρύπανσης και πολλαπλών κινδύνων για το περιβάλλον; Όταν ακόμη δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα σκουπίδια μας, κάνοντας ανακύκλωση; Όταν θεωρούμε μαγκιά να καπνίζουμε σε δημόσιους χώρους, όταν δεν σεβόμαστε τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, όταν παρκάρουμε παράνομα, όταν πετάμε τα σκουπίδια μας οπουδήποτε, όταν…, όταν…, όταν…
Σε όλα αυτά τα «όταν» υπάρχει απάντηση. Η απάντηση είναι: γιατί έτσι μας έμαθαν και γιατί τελικά «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Όταν οι πολιτικοί μας ενδιαφέρονται μόνο για τους ψήφους, που θα πάρουν στις επόμενες εκλογές, φυσικό είναι να μην εφαρμόζουν τους νόμους, που οι ίδιοι ψηφίζουν, να θέλουν να τα πάνε καλά με όλους και κυρίως με τα μεγάλα συμφέροντα και να μην σπάνε ποτέ αυγά…
Τελικά, ίσως αυτή η μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα σαν λαός και σαν έθνος, μπορεί να αλλάξει τις συνήθειές μας. Μακάρι να τις αλλάξει προς το καλύτερο…

Κρίση και εθελοντισμός

Tα πολλά δεινά που αντιμετωπίζουμε σαν χώρα και σαν πολίτες της μικρής και της μεσαίας οικονομικής τάξης από τα αλλεπάλληλα μνημόνια με τα όλο και πιο σκληρά οικονομικά μέτρα που τα συνοδεύουν, έχουν κάνει όχι μόνο τη ζωή μας πιο δύσκολη, όχι μόνο άλλαξαν τις συνήθειες μας, αλλά το χειρότερο είναι ότι μας δημιούργησαν μια κατάσταση απελπισίας. Κυρίως οι νέοι, βλέποντας την πατρίδα τους να καταρρέει και καθημερινά να τη λοιδορούν οι ξένοι και την ανεργία να φουντώνει, χάνουν την ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο και μαζί τα οράματα και τα ιδανικά τους.
Μαζί με όλα αυτά ο κόσμος έχασε πλέον την εμπιστοσύνη του στους πολιτικούς και την πολιτική και αποστασιοποιείται ακόμη και από ιδεολογίες και ιδανικά. Αισθάνεται προδομένος από όλους και από

όλα. Αυτό το δείχνει καθημερινά όχι μόνο στις δημοσκοπήσεις, αλλά και γενικά με τη συμπεριφορά του. Παρατηρούμε ότι οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται πλέον για τα κοινά και έχουν χάσει κάθε όρεξη για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
Η παρακμή αυτή εκδηλώνεται έντονα στους διάφορους κοινωνικούς, πολιτιστικούς, περιβαλλοντικούς και γενικά εθελοντικούς συλλόγους. Ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Σήμερα που λόγω της οικονομικής κρίσης, πολλοί συνάνθρωποί μας αντιμετωπίζουν ακόμη και πρόβλημα επιβίωσης, θα έπρεπε να ανθεί η εθελοντική προσφορά όχι μόνο αγαθών, αλλά και υπηρεσιών. Εντούτοις δύσκολα βρίσκονται άτομα πρόθυμα να βοηθήσουν και να στελεχώσουν εθελοντικές ομάδες.
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειάζονται εθελοντές που θα βοηθήσουν στην προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος, διότι στα πλαίσια της λιτότητας τα κρατικά κονδύλια για την προστασία των δασών και γενικά της φύσης μας έχουν σχεδόν μηδενιστεί και το προσωπικό των αρμόδιων υπηρεσιών έχει ελαττωθεί δραματικά. Φέτος, ώσπου ακόμη είναι νωρίς, θα πρέπει να οργανωθούν πολύ καλά οι διάφοροι φυσιολατρικοί σύλλογοι και εθελοντικές ομάδες, διότι το καλοκαίρι θα έχουμε πολλά και σοβαρά προβλήματα με τα δάση μας. Τα δάση μας, που κινδυνεύουν όχι μόνο το καλοκαίρι από τις πυρκαγιές, αλλά και όλο το χρόνο από την ανεξέλεγκτη υλοτομία, τώρα μάλιστα που πολλοί προτιμούν για τη θέρμανσή τους τα ξύλα. Μέσα στις ομάδες αυτές ασφαλώς εντάσσονται και οι κυνηγετικοί σύλλογοι καθώς και οι ερασιτέχνες ψαράδες. Σήμερα επίσης οι εθελοντικές ομάδες μπορούν να βοηθήσουν με διάφορους τρόπους την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία επίσης στερείται οικονομικών πόρων και προσωπικού.
Όπως γράφαμε και σε πρόσφατο σημείωμά μας, σήμερα έχουμε μεγάλη ανάγκη τους πολιτιστικούς μας συλλόγους, διότι μέσα από αυτούς διατηρούμε την παράδοση, τον πολιτισμό και τελικά τον ίδιο τον καθαρό ελληνισμό μας. Αφού η πολιτεία έπαψε να στηρίζει τα πολιτιστικά σωματεία, θα πρέπει ο καθένας μας με τις δυνάμεις που διαθέτει να βοηθήσει στη διατήρηση και την ανάπτυξή τους.
Αύριο αρχίζει η Αποκριά. Χαιρόμαστε που φέτος η επιτροπή της Αποκριάς του Δήμου μας κατάλαβε ότι Αποκριά στη Νάουσα είναι οι Γενίτσαροι με τις Μπούλες, τα πολλά λαογραφικά μας συγκροτήματα και η αγνή λαϊκή σάτιρα. Ας ελπίσουμε ο καιρός να είναι καλός, ώστε να έχουμε πολλούς επισκέπτες, οι οποίοι θα φύγουν με τις καλλίτερες εντυπώσεις, όχι μόνο από το δρώμενο, αλλά και από την παραδοσιακή Ναουσαίϊκη φιλοξενία

ΚΑΛΗ ΑΠΟΚΡΙΑ

Άσπρες μέρες...

Βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα και η πόλη μας, για δεύτερη φορά μέσα σε μια βδομάδα, ντύθηκε πάλι στα λευκά. Τα χιόνια που εδώ και δυο μήνες σκέπαζαν το βουνό μας κατέβηκαν και στα χαμηλά, για να μας θυμίσουν ότι έχουμε χειμώνα, για να ομορφύνουν τη Νάουσα, για να κλείσουν τα σχολεία, προς χαρά των παιδιών και για να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι βλέπουμε επιτέλους μια άσπρη μέρα, την ώρα που μαυρίλα και απογοήτευση σκεπάζει όλη τη χώρα, με το νέο μνημόνιο που μας περιμένει.

Πράγματι είναι πανέμορφη η πόλη μας, το πάρκο, ο Αι Νικόλας, ντυμένα όλα στα άσπρα. Όμως πολλοί δεν μπορούν να χαρούν αυτή την ομορφιά, διότι δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Ενώ οι μισθοί συνεχώς μειώνονται, η τιμή του πετρελαίου παίρνει την ανηφόρα και η θέρμανση των σπιτιών κοστίζει μια ολόκληρη περιουσία. Σε απελπιστική κατάσταση βρίσκονται οι ήδη άνεργοι καθώς και πολλοί που με τα νέα οικονομικά μέτρα φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους. Ευτυχώς στην πόλη μας, για την ώρα τουλάχιστον, δεν έχουμε άστεγους, διότι με το κρύο που επικρατεί σίγουρα θα κινδύνευε και η ίδια η ζωή τους. Ευτυχώς επίσης που μερικές μέρες κλείνουν και τα σχολεία και έτσι περιορίζονται τα τεράστια έξοδα που χρειάζονται οι δήμοι για τη θέρμανσή τους, μια εποχή μάλιστα που έχουν μειωθεί δραματικά οι σχετικές πιστώσεις.
Είναι πανέμορφη η χιονισμένη φύση μας. Το χιόνι είναι δώρο θεού, διότι βοηθάει στον καθαρισμό από μικρόβια και στον εμπλουτισμό των υπόγειων δεξαμενών. Έτσι οι αγρότες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι, διότι το καλοκαίρι θα έχουν νερά για το πότισμα των χωραφιών τους. Όμως το κρύο δυσκολεύει τη ζωή των σπάνιων μεταναστευτικών πουλιών, που ξεχειμωνιάζουν στους υγρότοπους της πατρίδας μας. Κινδυνεύουν όχι μόνο γιατί δυσκολεύονται να βρουν τροφή, αλλά και από μερικούς ασυνείδητους και παράνομους κυνηγούς. Επίσης τα πολλά χιόνια και οι καταρρακτώδεις βροχές δημιούργησαν και πολλά προβλήματα. Στην πολύπαθη Ηλεία είχαμε πλημμύρες με πολλές καταστροφές, ο Έβρος για μια ακόμη φορά πλημμύρισε και κατέστρεψε όχι μόνο καλλιέργειες, αλλά και νοικοκυριά στα φτωχά ακριτικά μας χωριά.
Είναι όμορφο να βλέπουμε στον ουρανό τις νιφάδες χιονιού να πέφτουν. Όμως την ίδια ώρα από τις καμινάδες των σπιτιών βγαίνουν όλο και περισσότερα επικίνδυνα καυσαέρια. Μάλιστα φέτος με την αύξηση της τιμής του πετρελαίου πολλοί προτίμησαν να καίνε ξύλα σε τζάκια και σόμπες, με αποτέλεσμα από τις απλές καμινάδες να βγαίνουν ακατέργαστα καυσαέρια. Η καπνιά και τα υπόλοιπα μικροσωματίδια γέμισαν κυριολεκτικά την ατμόσφαιρα σε πόλεις και χωριά. Ένα τζάκι βγάζει πολλαπλάσια καυσαέρια από μια κεντρική θέρμανση, που λειτουργεί με πετρέλαιο. Επίσης καθημερινά αυξάνονται τα κρούσματα παράνομης υλοτόμησης, η οποία τείνει να οδηγήσει σε εξαφάνιση των δασών μας. Ίσως η καλύτερη λύση βρίσκεται στα βιομηχανοποιημένα προϊόντα καύσιμης βιομάζας, τα οποία προέρχονται από επεξεργασία υπολειμμάτων ξυλείας, έχουν μεγαλύτερη θερμαντική απόδοση και δεν επιβαρύνουν σε τόσο μεγάλο βαθμό το περιβάλλον.
Ακόμη ένα καλό που μας κάνει το χιόνι είναι να αφήσουμε, έστω για μερικές μέρες, το αυτοκίνητο και έτσι να κάνουμε οικονομία και παράλληλα καλό στο φυσικό περιβάλλον και στην υγεία μας. Ήδη οι ψηλές τιμές των καυσίμων ανάγκασαν στις μεγάλες πόλεις πολλούς να προτιμήσουν για τη μεταφορά τους τα μαζικά μέσα συγκοινωνίας ή ακόμη και τα πόδια τους. Μάλιστα σύμφωνα με μετρήσεις περιορίστηκε περίπου κατά 6% η κίνηση στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας.
Τέλος τα χιόνια και το κρύο μας ενθαρρύνουν να πιστέψουμε ότι ακόμη δεν μας επισκέφθηκε η κλιματική μεταβολή εξ αιτίας του φαινόμενου του θερμοκηπίου.
Ας ζήσουμε λοιπόν για λίγο τις όμορφες άσπρες μέρες, γιατί οι μαύρες που θα ακολουθήσουν φαίνεται πως θα είναι πολύ περισσότερες…

Αντεπίθεση πολιτισμού

Πριν λίγες μέρες όλοι θρηνήσαμε τον άδικο χαμό ενός σπουδαίου Έλληνα, του διάσημου σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος με την εργατικότητα και την μοναδική του τέχνη κέρδισε σημαντικά διεθνή βραβεία και έκανε γνωστή σ’ όλο τον κόσμο τη μικρή Ελλάδα. Ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης, που τόσο ξαφνικά έφυγε από κοντά μας, σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις τόνισε ότι για να ξεπεράσουμε τη μεγάλη οικονομική κρίση, που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, χρειάζεται μια αντεπίθεση πολιτισμού.
Έχουμε πράγματι τόσα πολλά να δείξουμε και να δώσουμε σ’ όλο τον κόσμο όχι μόνο μέσα από τον αρχαίο, αλλά και τον σύγχρονο πολιτισμό μας, τα οποία μπορούν να ανατρέψουν με τον καλύτερο τρόπο την κακή εικόνα που σχηματίστηκε διεθνώς από τα διάφορα ΜΜΕ και άλλα ύποπτα κέντρα για τη χώρα μας και το λαό μας.
Η Ελλάδα δίκαια θεωρείται η γενέτειρα του Δυτικού πολιτισμού. Από εδώ ξεκίνησαν τα γράμματα, οι καλές τέχνες, το θέατρο και η δημοκρατία. Σε όλον τον κόσμο ακόμη και σήμερα παίζονται οι αρχαίες τραγωδίες, οι οποίες όχι μόνο συγκινούν αλλά κυρίως διδάσκουν τα αιώνια και πανανθρώπινα ιδανικά. Ασφαλώς κανένας ξένος θίασος δεν μπορεί να συναγωνιστεί τις μεγάλες παραστάσεις των κρατικών μας σκηνών, που κάθε χρόνο δίνονται στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο και σε άλλα αρχαία και

σύγχρονα θέατρα. Όμως και οι σύγχρονοι καλλιτέχνες μέσα από τη σκληρή δουλειά τους κάθε χρόνο κερδίζουν διεθνή βραβεία στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στο θέατρο, στη μουσική, στη ζωγραφική, στη γλυπτική και στις άλλες καλές τέχνες. Επίσης οι συγγραφείς μας, ποιητές και πεζογράφοι, μέσα από τα πονήματά τους, ταξιδεύουν σ’ όλο τον κόσμο το ελληνικό πνεύμα και τον ελληνικό πολιτισμό. Μαζί με τον πολιτισμό πάει συνήθως και ο υγιής αθλητισμός, όπου και εκεί έχουμε να δείξουμε τα τελευταία χρόνια, παρά τις αντίξοες συνθήκες, πολλά και σημαντικά.
Ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πολιτισμού ανήκει στη μεγάλη λαϊκή παράδοσή μας. Η δημοτική μας μουσική, ο χορός, τα ήθη και έθιμα του λαού μας, μας δένουν με το παρελθόν, μας στηρίζουν στο παρόν και μας δίνουν ελπίδα και νόημα για το μέλλον. Είναι μεγάλο το έργο που επιτελούν τα παραδοσιακά συγκροτήματα, οι λαογραφικοί σύλλογοι, οι λαϊκοί οργανοπαίκτες, ζωγράφοι κ.λ.π.
Στον τόπο μας, στη μικρή μας Νάουσα, η παράδοση είναι πάντοτε σε ημερήσια διάταξη. Θεματοφύλακες είναι ο πολλοί πολιτιστικοί μας σύλλογοι. Μάλιστα τις μέρες αυτές είχαμε ακόμη πολλές και όμορφες εκδηλώσεις και πανηγύρια. Το κουρμπάνι του Αγίου Αθανασίου στο Αρκοχώρι και του Αγίου Τρίφωνα στο Στενήμαχο είναι έθιμο που κρατάει τις ρίζες του ακόμη από την αρχαιότητα. Σε ένα μήνα θα έχουμε επίσης το μοναδικό μας δρώμενο τις Μπούλες. Ακόμη και η πρωτοφανής επιτυχία που γνώρισε η θεατρική παράσταση της «ομάδας Ανταρτών» στο Δημοτικό μας θέατρο στην τοπική μας διάλεκτο και με μνήμες από το παρελθόν, δείχνει ότι ο κόσμος, παλιοί και νέοι, αγαπάει τον πολιτισμό και την παράδοση.
Όμως δυστυχώς φαίνεται ότι η μεγάλη οικονομική κρίση έπληξε και τις εκδηλώσεις πολιτισμού. Η αγωνία που εξέφρασε ο φίλος μας κυρ Μανόλης, γραμματέας του Πυρσού την περασμένη Κυριακή, στην κοπή της πίτας του συλλόγου, για το μέλλον του μοναδικού διεθνούς φεστιβάλ που έχουμε στη Νάουσα, είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί. Η πολιτεία δεν στηρίζει πια τα πολιτιστικά σωματεία, ο κόσμος αδυνατεί να πληρώσει έστω και το αντίτιμο ενός εισιτηρίου.
Για να ξεπεράσουμε λοιπόν αυτή τη μεγάλη κρίση, πρέπει να αντεπιτεθούμε. Έχουμε ένα ισχυρό όπλο, τον πολιτισμό και την παράδοσή μας. Πολιτεία, φορείς και κόσμος πρέπει με κάθε τρόπο, έστω και με θυσίες, να στηρίξουμε ό, τι έχει σχέση με τον πολιτισμό μας, εάν πραγματικά θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν έθνος και σαν περήφανος λαός.