Ανεμογεννήτριες: Το μεγάλο δίλημμα

Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος σχετικά με τη δημιουργία στο βουνό μας, στο αγαπημένο μας Βέρμιο, αιολικού πάρκου με την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού ανεμογεννητριών. Μάλιστα μετά ην άρνηση του δήμου Βέροιας, φαίνεται ότι και ο δικός μας δήμος προσανατολίζεται στο να πάρει μια παρόμοια απόφαση, με σκοπό τη διατήρηση της φυσικής ομορφιάς του βουνού και γενικά την προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος.

Ασφαλώς πριν παρθούν αποφάσεις θετικές ή αρνητικές πάνω σε ζητήματα που αφορούν την προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος και την εξασφάλιση της ενεργειακής μας επάρκειας θα πρέπει να σταθμίζονται τα θετικά και αρνητικά της υπόθεσης και να ακούγονται με πολύ προσοχή οι γνώμες των ειδικών. Τα σοβαρά αυτά θέματα δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενα ούτε κομματικών αντιπαραθέσεων ούτε συγγραφής δακρύβρεχτων λαϊκών αναγνωσμάτων από σχετικούς και άσχετους. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι λόγω κακών αποφάσεων και ατολμίας των τοπικών αρχόντων το μεγάλο πρόβλημα του άθλιου σκουπιδότοπου μας διαιωνίζεται εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια, χωρίς να έχει γίνει ακόμη τίποτε. Εντωμεταξύ εξακολουθούμε να απειλούμαστε από τις καρκινογόνες διοξίνες και να δηλητηριάζονται τα υπόγειά νερά μας. Στη χώρα μας λοιπόν η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται κυρίως από την καύση του λιγνίτη, του πετρελαίου και τελευταία του φυσικού αερίου. Όλοι οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί που χρησιμοποιούν τα ανθρακούχα καύσιμα είναι άκρως ρυπογόνοι και ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ιδίως οι σταθμοί που λειτουργούν με τον λιγνίτη. Μπορεί στη χώρα μας να διαθέτουμε ακόμη τεράστια κοιτάσματα επιφανειακού λιγνίτη, η εξόρυξη του οποίου είναι πάμφθηνη, όμως ο λιγνίτης αυτός είναι γαιάνθρακας τρίτης κατηγόριας με πολλές επικίνδυνες προσμίξεις και η καύση του επιβαρύνει το περιβάλλον σε μεγάλο βαθμό. Δεν είναι τυχαίο ότι η Πτολεμαΐδα και η Μεγαλόπολη είναι οι πλέον μολυσμένες περιοχές της Ελλάδας με πολλά κρούσματα σοβαρών ασθενειών στους κατοίκους. Μάλιστα πολλοί υποστηρίζουν ότι και η περιοχή μας επηρεάζεται, κυρίως στο κλίμα της, από τα εργοστάσια της Πτολεμαΐδας. Μπροστά λοιπόν στον κίνδυνο από αυτές τις ρυπογόνες βιομηχανίες, τα τελευταία χρόνια άρχισαν να χρησιμοποιούνται οι καθαρές πηγές ενέργειας, όπως ο ήλιος με τη χρήση των φωτοβολταϊκών συστημάτων, το νερό με τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς και η αιολική ενέργεια με τη χρήση των ανεμογεννητριών. ΟΜΩΣ πολλές φορές οι εγκαταστάσεις καθαρής ενέργειας μπορούν να αποβούν πιο καταστρεπτικές για το περιβάλλον. Έτσι στην περίπτωση των ανεμογεννητριών έχουμε ορισμένες φορές καταστροφή τεραστίων δασικών εκτάσεων, ενόχληση πουλιών και ακόμη αλλαγή του μικροκλίματος. Η αισθητική είναι το λιγότερο κακό. Όμως εάν κάνουμε μια βόλτα σε χώρες με ιδιαίτερη ευαισθησία στα περιβαλλοντικά, θα διαπιστώσουμε ότι χρησιμοποιούν κατά κόρον τις ανεμογεννήτριες. Π.χ. στη Δανία πολύ κοντά στην πρωτεύουσα, στη στεριά και μέσα στη θάλασσα υπάρχουν εγκατεστημένες εκατοντάδες ανεμογεννήτριες, το ίδιο και στους πανέμορφους κάμπους και τα βουνά της Αυστρίας. Θα πρέπει λοιπόν να επιλέξουμε αν θέλουμε καθαρή ενέργεια ή τους καπνούς απ’ την Πτολεμαΐδα. Εάν θέλουμε καθαρή ενέργεια, μπορούμε να προχωρήσουμε στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκών ή ανεμογεννητριών, ΟΜΩΣ χωρίς να έχουμε επιβάρυνση στο βουνό μας με την αποψίλωση μεγάλων εκτάσεων του πανέμορφου δάσους μας. Ίσως θα μπορούσαν να εγκατασταθούν μερικές ανεμογεννήτριες σε γυμνές περιοχές του βουνού μας, σε σημεία που δεν θα είναι ορατά από την πόλη μας και η μεταφορά τους θα γινόταν από τους ήδη υπάρχοντες δρόμους, χωρίς να έχουμε νέες διανοίξεις σε δασικές περιοχές. Καλό είναι λοιπόν να μην λέμε ούτε τα εύκολα ΝΑΙ ούτε τα ανέξοδα ΟΧΙ, διότι δεν μπορούμε να παίζουμε ούτε με την υγεία των παιδιών μας, ούτε με την εύθραυστη οικολογική ισορροπία. Ας ευχηθούμε οι ειδικοί να βρουν την πιο καλή λύση για όλους μας… Δημοσιεύτηκε στις 21 Ιουνίου 2012