σημασία του ελληνικού πολιτισμού και τις θυσίες που υφίστανται σήμερα οι έλληνες. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι από αυτή τη γωνιά της γης ξεκίνησε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και οι έλληνες δεν είναι οι τεμπέληδες των ΜΜΕ, αλλά πολλοί διέπρεψαν και διαπρέπουν διεθνώς στις επιστήμες και στις τέχνες λόγω του μυαλού, του ταλέντου τους και κυρίως λόγω της εργατικότητάς τους και πιστεύουν ότι θα έπρεπε να έχουν καλύτερη αντιμετώπιση. Ήταν πράγματι συγκινητικές οι εκδηλώσεις των ξένων φιλελλήνων, πολλοί από τους οποίους μάλιστα έσπευσαν να μας βοηθήσουν προσφέροντας ακόμη και το μισθό τους. Σίγουρα όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους και είναι βέβαιο ότι σιγά – σιγά αλλάζει το κλίμα διεθνώς υπέρ της χώρας μας. Όμως το ερώτημα είναι: Εμείς τι κάνουμε; Εμείς, οι Έλληνες, που ζούμε στην Ελλάδα, άραγε είμαστε όλοι πραγματικά Έλληνες;
Πόσο έλληνες μπορεί να είναι όλοι αυτοί οι εύποροι και μεγαλόσχημοι, οι οποίοι εξακολουθούν να θησαυρίζουν με παράνομο τρόπο, μάλιστα σε βάρος της χώρας περιμένοντας τη χρεοκοπία της. Όλοι αυτοί οι πλούσιοι, που έβγαλαν τα λεφτά τους σε ευρωπαϊκές τράπεζες, δεν το έκαναν διότι φοβούνται μήπως τα χάσουν από μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, αλλά διότι επενδύουν σ’ αυτή, περιμένοντας να κερδίσουν περισσότερα, αν ξαναγυρίσουμε στη δραχμή.
Πόσο έλληνες είναι άραγε όλοι αυτοί, οι οποίοι, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές για την πατρίδα μας, κρύβουν εισοδήματα και γενικά ζουν σε βάρος των υπολοίπων νομοταγών πολιτών; Πόσο έλληνες είναι αυτοί που καταστρέφουν ξένες και δημόσιες περιουσίες και οδηγούν στην ανεργία χιλιάδες ανθρώπους; Πόσο έλληνες είναι οι εργοδότες, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους εργάτες δίνοντας τους ένα ξεροκόμματο χωρίς να πληρώνουν τις εισφορές τους; Δυστυχώς σήμερα μόνο ο φτωχός κοσμάκης, ο εργάτης και ο υπάλληλος πληρώνει το μάρμαρο. Οι πλούσιοι εξακολουθούν να θησαυρίζουν και καρφί δεν τους καίγεται για τη χώρα τους. Αλήθεια δεν είδαμε κανένα έλληνα εκατομμυριούχο, εφοπλιστή ή βιομήχανο να κάνει κάποια προσφορά για τη σωτηρία της πατρίδας, ενώ οι ξένοι μας δίνουν το μισθό τους…
Πόσο έλληνες είμαστε και πόσο αγαπάμε τη χώρα μας, όταν δεν σεβόμαστε το μοναδικό φυσικό περιβάλλον μας; Όταν καίμε τα ελάχιστα δάση μας για να κάνουμε οικόπεδα και βίλες, όταν ρυπαίνουμε τις λίμνες, τα ποτάμια και τις μοναδικές θάλασσές μας. Όταν καταστρέφουμε τους διεθνούς σημασίας υγρότοπους μας με τις αποχετεύσεις, τα σκουπίδια, τις αποξηράνσεις, το παράνομο κυνήγι και πολλές ακόμη παράνομες ανθρώπινες δραστηριότητες; Πόσο έλληνες είμαστε όταν εδώ και δυο δεκαετίες δεν μπορούμε ακόμη να διαχειριστούμε τα ίδια μας τα σκουπίδια; Όταν ακόμη υπάρχουν παράνομες χωματερές, οι οποίες αποτελούν εστία ρύπανσης και πολλαπλών κινδύνων για το περιβάλλον; Όταν ακόμη δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα σκουπίδια μας, κάνοντας ανακύκλωση; Όταν θεωρούμε μαγκιά να καπνίζουμε σε δημόσιους χώρους, όταν δεν σεβόμαστε τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, όταν παρκάρουμε παράνομα, όταν πετάμε τα σκουπίδια μας οπουδήποτε, όταν…, όταν…, όταν…
Σε όλα αυτά τα «όταν» υπάρχει απάντηση. Η απάντηση είναι: γιατί έτσι μας έμαθαν και γιατί τελικά «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Όταν οι πολιτικοί μας ενδιαφέρονται μόνο για τους ψήφους, που θα πάρουν στις επόμενες εκλογές, φυσικό είναι να μην εφαρμόζουν τους νόμους, που οι ίδιοι ψηφίζουν, να θέλουν να τα πάνε καλά με όλους και κυρίως με τα μεγάλα συμφέροντα και να μην σπάνε ποτέ αυγά…
Τελικά, ίσως αυτή η μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε σήμερα σαν λαός και σαν έθνος, μπορεί να αλλάξει τις συνήθειές μας. Μακάρι να τις αλλάξει προς το καλύτερο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου