Αντεπίθεση πολιτισμού

Πριν λίγες μέρες όλοι θρηνήσαμε τον άδικο χαμό ενός σπουδαίου Έλληνα, του διάσημου σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος με την εργατικότητα και την μοναδική του τέχνη κέρδισε σημαντικά διεθνή βραβεία και έκανε γνωστή σ’ όλο τον κόσμο τη μικρή Ελλάδα. Ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης, που τόσο ξαφνικά έφυγε από κοντά μας, σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις τόνισε ότι για να ξεπεράσουμε τη μεγάλη οικονομική κρίση, που μαστίζει την ελληνική κοινωνία, χρειάζεται μια αντεπίθεση πολιτισμού.
Έχουμε πράγματι τόσα πολλά να δείξουμε και να δώσουμε σ’ όλο τον κόσμο όχι μόνο μέσα από τον αρχαίο, αλλά και τον σύγχρονο πολιτισμό μας, τα οποία μπορούν να ανατρέψουν με τον καλύτερο τρόπο την κακή εικόνα που σχηματίστηκε διεθνώς από τα διάφορα ΜΜΕ και άλλα ύποπτα κέντρα για τη χώρα μας και το λαό μας.
Η Ελλάδα δίκαια θεωρείται η γενέτειρα του Δυτικού πολιτισμού. Από εδώ ξεκίνησαν τα γράμματα, οι καλές τέχνες, το θέατρο και η δημοκρατία. Σε όλον τον κόσμο ακόμη και σήμερα παίζονται οι αρχαίες τραγωδίες, οι οποίες όχι μόνο συγκινούν αλλά κυρίως διδάσκουν τα αιώνια και πανανθρώπινα ιδανικά. Ασφαλώς κανένας ξένος θίασος δεν μπορεί να συναγωνιστεί τις μεγάλες παραστάσεις των κρατικών μας σκηνών, που κάθε χρόνο δίνονται στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο και σε άλλα αρχαία και

σύγχρονα θέατρα. Όμως και οι σύγχρονοι καλλιτέχνες μέσα από τη σκληρή δουλειά τους κάθε χρόνο κερδίζουν διεθνή βραβεία στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στο θέατρο, στη μουσική, στη ζωγραφική, στη γλυπτική και στις άλλες καλές τέχνες. Επίσης οι συγγραφείς μας, ποιητές και πεζογράφοι, μέσα από τα πονήματά τους, ταξιδεύουν σ’ όλο τον κόσμο το ελληνικό πνεύμα και τον ελληνικό πολιτισμό. Μαζί με τον πολιτισμό πάει συνήθως και ο υγιής αθλητισμός, όπου και εκεί έχουμε να δείξουμε τα τελευταία χρόνια, παρά τις αντίξοες συνθήκες, πολλά και σημαντικά.
Ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πολιτισμού ανήκει στη μεγάλη λαϊκή παράδοσή μας. Η δημοτική μας μουσική, ο χορός, τα ήθη και έθιμα του λαού μας, μας δένουν με το παρελθόν, μας στηρίζουν στο παρόν και μας δίνουν ελπίδα και νόημα για το μέλλον. Είναι μεγάλο το έργο που επιτελούν τα παραδοσιακά συγκροτήματα, οι λαογραφικοί σύλλογοι, οι λαϊκοί οργανοπαίκτες, ζωγράφοι κ.λ.π.
Στον τόπο μας, στη μικρή μας Νάουσα, η παράδοση είναι πάντοτε σε ημερήσια διάταξη. Θεματοφύλακες είναι ο πολλοί πολιτιστικοί μας σύλλογοι. Μάλιστα τις μέρες αυτές είχαμε ακόμη πολλές και όμορφες εκδηλώσεις και πανηγύρια. Το κουρμπάνι του Αγίου Αθανασίου στο Αρκοχώρι και του Αγίου Τρίφωνα στο Στενήμαχο είναι έθιμο που κρατάει τις ρίζες του ακόμη από την αρχαιότητα. Σε ένα μήνα θα έχουμε επίσης το μοναδικό μας δρώμενο τις Μπούλες. Ακόμη και η πρωτοφανής επιτυχία που γνώρισε η θεατρική παράσταση της «ομάδας Ανταρτών» στο Δημοτικό μας θέατρο στην τοπική μας διάλεκτο και με μνήμες από το παρελθόν, δείχνει ότι ο κόσμος, παλιοί και νέοι, αγαπάει τον πολιτισμό και την παράδοση.
Όμως δυστυχώς φαίνεται ότι η μεγάλη οικονομική κρίση έπληξε και τις εκδηλώσεις πολιτισμού. Η αγωνία που εξέφρασε ο φίλος μας κυρ Μανόλης, γραμματέας του Πυρσού την περασμένη Κυριακή, στην κοπή της πίτας του συλλόγου, για το μέλλον του μοναδικού διεθνούς φεστιβάλ που έχουμε στη Νάουσα, είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί. Η πολιτεία δεν στηρίζει πια τα πολιτιστικά σωματεία, ο κόσμος αδυνατεί να πληρώσει έστω και το αντίτιμο ενός εισιτηρίου.
Για να ξεπεράσουμε λοιπόν αυτή τη μεγάλη κρίση, πρέπει να αντεπιτεθούμε. Έχουμε ένα ισχυρό όπλο, τον πολιτισμό και την παράδοσή μας. Πολιτεία, φορείς και κόσμος πρέπει με κάθε τρόπο, έστω και με θυσίες, να στηρίξουμε ό, τι έχει σχέση με τον πολιτισμό μας, εάν πραγματικά θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν έθνος και σαν περήφανος λαός.