Μετά τα πολλά κρούσματα άσχημων και συνήθως θανατηφόρων ασθενειών που έχουμε και στην περιοχή μας, είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν όλοι οι αγρότες ότι τα φυτοφάρμακα δεν είναι ούτε αστεία, ούτε αθώα. Χρειάζεται να δείξουν ιδιαίτερη προσοχή στη χρήση τους, να τηρούν πιστά όλες τις οδηγίες και να αφήσουν κατά μέρος τους χαζούς εγωισμούς και τις ψεύτικες μαγκιές.
Όταν λοιπόν ο καλλιεργητής αγοράζει κάποιο φυτοφάρμακο, πρέπει πρώτα να ενημερώνεται επαρκώς από τον πωλητή και το γεωπόνο του. Πρέπει να επιλέγει το σωστό φάρμακο για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, να το χρησιμοποιεί στις σωστές δόσεις και την εποχή που χρειάζεται. Ένα πιο δυνατό φάρμακο ή σε μεγαλύτερες και συχνότερες δόσεις δεν είναι βέβαιο ότι θα φέρει καλύτερο αποτέλεσμα. Αντίθετα θα επιβαρύνει περισσότερο το προϊόν, θα έχει δυσμενέστερες επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία του και ασφαλώς θα ξοδέψει περισσότερα χρήματα..
Στη συνέχεια ο αγρότης μας πρέπει να διαβάσει στη συσκευασία του κουτιού τις οδηγίες χρήσης, τις οποίες επιβάλλεται να τηρήσει πιστά. Πριν ανοίξει τη συσκευασία φοράει κατάλληλη φόρμα, γάντια, μάσκα, γυαλιά, μπότες κ.λ.π. Κατόπιν αδειάζει το περιεχόμενο (υγρό ή σκόνη) στην ψεκαστική μηχανή ή το βυτίο. Επίσης ξεπλένει τη συσκευασία με καθαρό νερό τρις φορές και την αδειάζει στο βυτίο. Στο τέλος πρέπει η συσκευασία να μην περιέχει καθόλου φάρμακο. Διότι οι πεταμένες συσκευασίες φυτοφαρμάκων αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους ρύπανσης του περιβάλλοντος. Δυστυχώς η κατάσταση που επικρατεί στα σημεία γεμίσματος των βυτίων είναι απελπιστική. Σχηματίζονται σοροί από κουτιά φυτοφαρμάκων, τα οποία μένουν εκεί για όλο το χρόνο και συνήθως με τη βροχή ξεπλένονται και το περιεχόμενο πηγαίνει στο έδαφος ή στα ποτάμια, όπου οδηγεί στο θάνατο χιλιάδες ψάρια. Επίσης δηλητηριάζονται σκυλιά, γάτες, πουλιά και άλλα ζώα που συχνάζουν στην περιοχή.
Πρέπει λοιπόν οι συσκευασίες πρώτα να καθαρίζονται καλά και το νερό από το ξέπλυμα να συμπληρώνει το βυτίο. Κατόπιν να τρυπιούνται για να μην μπορεί κανείς να τις χρησιμοποιήσει για τη μεταφορά νερού ή κάποιου άλλου υγρού και το καλύτερο είναι να συγκεντρώνονται και με τη βοήθεια των εταιρειών να οδηγούνται στην ανακύκλωση.
Αφού στη συνέχεια ο αγρότης ολοκληρώσει τον ψεκασμό, πλένει το βυτίο ή την ψεκαστική μηχανή σε ειδικό χώρο, όπου συγκεντρώνονται τα απόνερα. Κατόπιν στον ίδιο χώρο πλένει με προσοχή τα χέρια του φορώντας τα γάντια και στη συνέχεια φροντίζει να βγάλει τις μπότες (αφού τις πλένει), τη φόρμα, μάσκα, γυαλιά κ.λ.π. χωρίς να τα πιάνει με τα χέρια του. Στο τέλος με προσοχή βγάζει τα γάντια. Όλα αυτά τα τοποθετεί σε σακούλες και στη συνέχεια τα πλένει στο σπίτι του χωριστά από τα άλλα ρούχα τις οικογένειας. Φυσικά και ο ίδιος πλένεται μετά από κάθε ψεκασμό. Ασφαλώς κατά τη διάρκεια του ραντίσματος ούτε πίνουμε, ούτε τρώμε, ούτε καπνίζουμε.
Για να μην υπάρχουν επικίνδυνες διαρροές ο αγρότης φροντίζει να ελέγχει τακτικά τα μηχανήματά του (τα μπεκ, λάστιχα κ.λ.π.).
Μπορεί όλες αυτές οι οδηγίες να φάνηκαν κουραστικές για τους καλλιεργητές μας, αν όμως σκεφθούν ότι έτσι προστατεύουν ο, τι πολυτιμότερο έχουν, την υγεία τους, τότε σίγουρα θα προσέχουν περισσότερο.
Τέλος δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι γενικά τα γεωργικά φάρμακα είναι επικίνδυνα, γιαυτό να τα χρησιμοποιούμε όσο γίνεται πιο σπάνια και να προτιμούμε φάρμακα βιολογικής καλλιέργειας, τα οποία δεν βλάπτουν την υγεία μας και το περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου