Καυτό καλοκαίρι

Μετά την καθιερωμένη πλέον δίμηνη ανάπαυλα, η στήλη μας επανέρχεται στους ρυθμούς της. Ασφαλώς όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος τα πρώτα σημειώματά μας αποτελούν μια μικρή ανασκόπηση στα οικολογικά δρώμενα του καλοκαιριού, το οποίο σιγά – σιγά μας αποχαιρετάει.

Το φετινό καλοκαίρι θα μείνει στην ιστορία, διότι ήταν ένα πραγματικά καυτό καλοκαίρι. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ήταν το πιο θερμό καλοκαίρι που καταγράφηκε από τους μετεωρολογικούς σταθμούς στη χώρα μας. Μπορεί να μην είχαμε ακραίες θερμοκρασίες, όμως ο παρατεταμένος καύσωνας, που κράτησε σχεδόν δύο μήνες ήταν κάτι που δεν ξανάγινε στην Ελλάδα. Και δεν συνέβηκε μόνο στην Ελλάδα, μεγάλες και πρωτόγνωρες θερμοκρασίες σημειώθηκαν και σε πολλές χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Ασφαλώς οι υψηλές θερμοκρασίες δεν μας έφεραν μόνο δυσφορία, αλλά και πολλές πιο άσχημες συνέπειες. Σε πολλούς συνάνθρωπούς μας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, επιβαρύνθηκε η κατάστασή τους και ορισμένοι πλήρωσαν τη ζέστη ακόμη και με τη ζωή τους. Η μεγάλη ξηρασία είχε αποτέλεσμα την καταστροφή μεγάλων εκτάσεων γεωργικών καλλιεργειών. Επίσης η ξηρασία αυτή έκανε τα δάση μας πιο ευάλωτα στις πυρκαγιές, οι οποίες δυστυχώς και φέτος δεν μας έλειψαν και με τη βοήθεια των ανθρωπόμορφων εμπρηστών εξαφάνισαν όμορφους πνεύμονες πρασίνου από τους ελάχιστους που απέμειναν πλέον στη χώρα μας. Οι υψηλές θερμοκρασίες έφεραν επίσης τη λειψυδρία σε πολλές περιοχές της χώρας μας. Ακόμη και η Αράπιτσά μας σχεδόν στέρεψε, με συνέπειες τόσο στην ύδρευση, όσο και στην άρδευση των κτημάτων μας. Η μεγάλη άνοδος της θερμοκρασίας στον πλανήτη μας ασφαλώς έχει ακόμη πιο δραματικές συνέπειες. Τα παγόβουνα των πολικών περιοχών συνεχίζουν να λιώνουν με αποτέλεσμα την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και τις πλημμύρες σε πολλές παραθαλάσσιες χώρες. Πολλά νησιωτικά κράτη αντιμετωπίζουν ήδη το φάσμα της εξαφάνισης και οι κυβερνήσεις τους αναζητούν νέα γη. Παράλληλα στα φτωχά κράτη της Αφρικής η γεωργική παραγωγή σταμάτησε εδώ και πολλά χρόνια λόγω της μεγάλης ξηρασίας με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να πεθαίνουν όχι μόνο από την πείνα και τη δίψα, αλλά και από τη χολέρα και άλλες ξεχασμένες σε ‘μας ασθένειες. Οι υψηλές θερμοκρασίες του φετινού καλοκαιριού δυστυχώς επιβεβαιώνουν την μεταβολή του κλίματος στον πλανήτη μας, αποτέλεσμα της διόγκωσης του φαινομένου του θερμοκηπίου. Του μεγαλύτερου οικολογικού προβλήματος, που αντιμετωπίζει σήμερα η γη και οφείλεται στην κατάχρηση της καύσης των ανθρακούχων καυσίμων, ως συνέπεια της μεγάλης βιομηχανικής ανάπτυξης. Δυστυχώς πλέον δεν χωράει καμία αμφιβολία για την αλλαγή του κλίματος. Όμως παρ’ όλα αυτά και παρά τα διεθνή συνέδρια και τις υπογραφές που μπήκαν σε διάφορα πρωτόκολλα, τα μεγάλα βιομηχανικά κράτη, ανεπτυγμένα και υπό ανάπτυξη, εξακολουθούν να αδιαφορούν και να φορτώνουν την ατμόσφαιρα με καυσαέρια. Η μεγάλη ύφεση που ζούμε στη χώρα μας και γενικά στην Ευρώπη ίσως να περιορίζει την εκπομπή των καυσαερίων. Όμως σίγουρα αυτό δεν πρόκειται να μας σώσει, αντίθετα θα εξακολουθούμε να υποφέρουμε οικονομικά και περιβαλλοντικά πληρώνοντας τα χρέη και τα λάθη των μεγάλων…

Τα άτυχα γουρουνάκια και η χαμένη αρκούδα

Το βουνό μας, το Ανατολικό Βέρμιο θεωρείται ως ένα από τα πλέον κατάφυτα ελληνικά βουνά. Η ποικιλία των πετρωμάτων, τα πολλά νερά και το ιδανικό κλίμα προσφέρουν τις καλύτερες συνθήκες για τη διατήρηση μια μεγάλης βιοποικιλότητας. Συναντούμε μια τεράστια ποικιλία φυτών (ποώδη, θάμνοι και δένδρα). Το σημαντικότερο είναι ότι υπάρχουν πολλά φαρμακευτικά βότανα και ορισμένα ενδημικά αγριολούλουδα. Μέσα σ’ αυτό το όμορφο περιβάλλον βρίσκει καταφύγιο μια μεγάλη ποικιλία ζωικών οργανισμών, όπως ερπετά, πτηνά και θηλαστικά. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκαν και νέα είδη, ενώ άλλα πολλαπλασιάστηκαν σε μεγάλο βαθμό.

Έτσι λοιπόν μετά από τα πολλά βιοδηλωτικά ίχνη, που συνάντησαν περιπατητές και κυνηγοί στο Βέρμιο, φαίνεται ότι έχουμε τακτικές επισκέψεις από την καφετιά αρκούδα. Ένα θηλαστικό, το οποίο πριν από λίγα χρόνια θεωρούνταν απειλούμενο είδος στη χώρα μας. Όμως χάρη στα μέτρα προστασίας που πάρθηκαν και κυρίως στη μεγάλη δραστηριότητα του Αρκτούρου, σήμερα στα βουνά της Πίνδου οι αρκούδες συναντώνται ολοένα και τακτικότερα. Μάλιστα πολλές φορές, επειδή το θηλαστικό δεν βρίσκει τροφή στο δάσος, κατεβαίνει και στα χωριά της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας προκαλώντας όχι τόσο μικροζημιές στις καλλιέργειες αλλά κυρίως το φόβο στους κατοίκους. Επίσης τακτικά έχουμε ατυχήματα με θύματα αρκούδες τόσο στην Εγνατία οδό, όσο και στους άλλους δρόμους των περιοχών αυτών. Όλα αυτά κάνουν πολλούς να μισήσουν το μεγάλο, αλλά άκακο ζώο και να το κυνηγήσουν. Όλοι αυτοί ασφαλώς δεν γνωρίζουν τις πολλές ωφέλειες που προσφέρει στο δάσος η αρκούδα και περισσότερο δεν καταλαβαίνουν ότι η φύση ανήκει σε όλους τους οργανισμούς. Δυστυχώς και στον τόπο μας, πριν καλά – καλά σιγουρευτούμε για την ύπαρξη της αρκούδας, ήδη άρχισαν να ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας, ενώ θα έπρεπε αντίθετα το δασαρχείο μας και οι διάφοροι φυσιολατρικοί σύλλογοι να πάρουν πρωτοβουλίες για τη σωτηρία του ζώου. Εκτός από την αρκούδα, ακόμη ένα θηλαστικό φαίνεται ότι πολλαπλασιάζεται με γοργό ρυθμό στο βουνό μας. Πρόκειται για τα αγριογούρουνα, τα οποία μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν δυσεύρετα, σήμερα όμως, όπως και τα ελάφια, εμφανίζουν μια μεγάλη αύξηση. Δυστυχώς όμως και αυτά φαίνεται ότι ζουν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον. Όπως μας καταγγέλλουν φίλοι του δάσους, πολλά μικρά αγριογούρουνα καθημερινά χάνουν τη ζωή τους, πνίγονται στα αρδευτικά κανάλια που υπάρχουν στους πρόποδες του βουνού μας. Τα κανάλια αυτά κατασκευάστηκαν στους «δρόμους» που ακολουθούν τα ζώα. Διότι, όπως δυστυχώς συμβαίνει σχεδόν πάντα, το μόνο που ενδιαφέρει τους αρμόδιους είναι το οικονομικό όφελος και το όφελος του ανθρώπου. Μην ξεχνάμε ότι ακόμη και η Εγνατία οδός κατασκευάστηκε μέσα στον Εθνικό Δρυμό της Πίνδου, χωρίς να δοθεί καμία σημασία στις αντιδράσεις των πολλών οικολογικών οργανώσεων. Έτσι σήμερα την πληρώνουν οι αρκούδες και τα άλλα ζώα της Πίνδου. Το ίδιο συμβαίνει και στο βουνό μας. Ασφαλώς τα κανάλια είναι απαραίτητα για τους αγρότες μας, όμως θα μπορούσαν να κατασκευαστούν με τρόπο που θα προστάτευε τα νεογέννητα αγριογούρουνα. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να πνίγονται τα ζωάκια, θυσιάζοντας τη ζωή τους για χάρη του ανθρώπου. Ας ελπίσουμε, ότι μετά από τις πολλές φωνές διαμαρτυρίας, κάποιοι αρμόδιοι θα αναγκαστούν να αλλάξουν πρακτική και να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα. Έτσι θα δείξουν έμπρακτα την αγάπη τους για το φυσικό περιβάλλον.Δημοσιεύτηκε στις 7 Ιουλίου 2012

Σκυλίσια ζωή

Τη βδομάδα που μας πέρασε, ενώ γιορτάζαμε την «Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος», ορισμένοι «άνθρωποι» έδειξαν την αγάπη τους για το περιβάλλον, δηλητηριάζοντας με φόλες τα κακόμοιρα αδέσποτα σκυλιά. Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα ασφαλώς δεν είναι ούτε μοναδικό ούτε πρωτόγνωρο. Όλο και πιο τακτικά «αγανακτισμένοι πολίτες» εγκληματούν απέναντι στα ενοχλητικά αδέσποτα.

Ασφαλώς το θέαμα με τα αδέσποτα σκυλιά και γάτες να περιφέρονται σε άσχημη κατάσταση στους δρόμους δεν είναι ούτε ωραίο, ούτε οικολογικό και δείχνει το επίπεδο του σύγχρονου πολιτισμού μας. Όμως ποιος φταίει για αυτή την τραγική κατάσταση; Φταίει η πολιτεία και η τοπική αυτοδιοίκηση, διότι, όπως γίνεται συνήθως, παρά τις πολλές εξαγγελίες και τα όμορφα λόγια δεν πήραν κανένα μέτρο για τον περιορισμό του απαράδεκτου φαινόμενου. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ειδικά κυνοκομεία, όπου τα αδέσποτα ζώα θα εύρισκαν τροφή και περίθαλψη. Το κόστος λειτουργίας των κέντρων αυτών θα μπορούσε να καλυφθεί από την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων και με την απασχόληση εθελοντών ζωόφιλων. Θα έπρεπε επίσης πολιτεία και δήμοι να επιβάλουν αυστηρές ποινές σε όσους εγκαταλείπουν τα ζώα. Ακόμη πρέπει να προχωρήσει το πρόγραμμα στείρωσης των αδέσποτων και ηλεκτρονικής παρακολούθησης όλων των κατοικίδιων. Όμως μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι ζωόφιλοι. Διότι τα αδέσποτα σκυλιά δεν κατέβηκαν ούτε από τον Άρη ούτε από το φεγγάρι. Κάποιοι ζωόφιλοι αφού έκαναν το κέφι τους, τα βαρέθηκαν και τα πέταξαν στο δρόμο. Άλλοι πάλι δεν φρόντισαν να κάνουν στείρωση στο σκυλάκι και το γατάκι τους και έτσι αφού δεν ξέρουν τι να κάνουν τα νεογέννητα, τα θανατώνουν ή τα αφήνουν στην τύχη τους. Μεγάλο πρόβλημα έχουν οι «ζωόφιλοι» όταν έρθει ο καιρός των διακοπών. Είναι λίγο δύσκολο να κάνεις διακοπές μαζί με το σκυλάκι και το γατάκι, γιαυτό η καλύτερη λύση είναι το αναγκαστικό διαζύγιο μαζί του. Όταν λοιπόν συναντούμε τα δηλητηριασμένα σκυλιά θα πρέπει να αισθανόμαστε τύψεις, διότι κάπου φταίμε όλοι. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε όλοι, μικροί και μεγάλοι, ότι τα ζώα δεν είναι παιχνίδια για να τα πετάμε όταν τα βαρεθούμε. Είναι οργανισμοί και χρειάζονται περιποίηση και φροντίδα. Θα πρέπει επίσης όποιος δηλώνει ζωόφιλος να τρέφει εξίσου με το σκυλάκι του αγάπη και για το περιβάλλον και τους συνανθρώπους του. Είναι απαράδεκτη η κατάσταση που συναντούμε στις πόλεις με τα πεζοδρόμια γεμάτα από τα κόπρανα κατοικίδιων ζώων. Ζητούμε συγγνώμη από τους κατόχους τους, αλλά αυτό δεν είναι ζωοφιλία και αγάπη στο περιβάλλον, είναι εγωισμός, μόδα, επίδειξη και σαχλαμάρα. Πριν λίγες μέρες ένοιωσα ευχάριστη έκπληξη όταν συνάντησα ηλικιωμένο συμπολίτη μας, ο οποίος φορώντας γάντια μάζευε τις ακαθαρσίες από το σκυλάκι του, διότι δεν ήθελε να βρωμίσει το πάρκο, όπου παίζουν μικρά παιδιά. Αυτός είναι πραγματικός κύριος, είναι πολιτισμένος ευρωπαίος, είναι ο σωστός οικολόγος ζωόφιλος. Μπράβο του και μακάρι το παράδειγμά του να το ακολουθήσουν και άλλοι… Δημοσιεύτηκε στις 16 Ιουνίου 2012

Ανεμογεννήτριες: Το μεγάλο δίλημμα

Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς λόγος σχετικά με τη δημιουργία στο βουνό μας, στο αγαπημένο μας Βέρμιο, αιολικού πάρκου με την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού ανεμογεννητριών. Μάλιστα μετά ην άρνηση του δήμου Βέροιας, φαίνεται ότι και ο δικός μας δήμος προσανατολίζεται στο να πάρει μια παρόμοια απόφαση, με σκοπό τη διατήρηση της φυσικής ομορφιάς του βουνού και γενικά την προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος.

Ασφαλώς πριν παρθούν αποφάσεις θετικές ή αρνητικές πάνω σε ζητήματα που αφορούν την προστασία του φυσικού μας περιβάλλοντος και την εξασφάλιση της ενεργειακής μας επάρκειας θα πρέπει να σταθμίζονται τα θετικά και αρνητικά της υπόθεσης και να ακούγονται με πολύ προσοχή οι γνώμες των ειδικών. Τα σοβαρά αυτά θέματα δεν μπορούν να γίνονται αντικείμενα ούτε κομματικών αντιπαραθέσεων ούτε συγγραφής δακρύβρεχτων λαϊκών αναγνωσμάτων από σχετικούς και άσχετους. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι λόγω κακών αποφάσεων και ατολμίας των τοπικών αρχόντων το μεγάλο πρόβλημα του άθλιου σκουπιδότοπου μας διαιωνίζεται εδώ και περισσότερα από είκοσι χρόνια, χωρίς να έχει γίνει ακόμη τίποτε. Εντωμεταξύ εξακολουθούμε να απειλούμαστε από τις καρκινογόνες διοξίνες και να δηλητηριάζονται τα υπόγειά νερά μας. Στη χώρα μας λοιπόν η ηλεκτρική ενέργεια παράγεται κυρίως από την καύση του λιγνίτη, του πετρελαίου και τελευταία του φυσικού αερίου. Όλοι οι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί που χρησιμοποιούν τα ανθρακούχα καύσιμα είναι άκρως ρυπογόνοι και ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ιδίως οι σταθμοί που λειτουργούν με τον λιγνίτη. Μπορεί στη χώρα μας να διαθέτουμε ακόμη τεράστια κοιτάσματα επιφανειακού λιγνίτη, η εξόρυξη του οποίου είναι πάμφθηνη, όμως ο λιγνίτης αυτός είναι γαιάνθρακας τρίτης κατηγόριας με πολλές επικίνδυνες προσμίξεις και η καύση του επιβαρύνει το περιβάλλον σε μεγάλο βαθμό. Δεν είναι τυχαίο ότι η Πτολεμαΐδα και η Μεγαλόπολη είναι οι πλέον μολυσμένες περιοχές της Ελλάδας με πολλά κρούσματα σοβαρών ασθενειών στους κατοίκους. Μάλιστα πολλοί υποστηρίζουν ότι και η περιοχή μας επηρεάζεται, κυρίως στο κλίμα της, από τα εργοστάσια της Πτολεμαΐδας. Μπροστά λοιπόν στον κίνδυνο από αυτές τις ρυπογόνες βιομηχανίες, τα τελευταία χρόνια άρχισαν να χρησιμοποιούνται οι καθαρές πηγές ενέργειας, όπως ο ήλιος με τη χρήση των φωτοβολταϊκών συστημάτων, το νερό με τους υδροηλεκτρικούς σταθμούς και η αιολική ενέργεια με τη χρήση των ανεμογεννητριών. ΟΜΩΣ πολλές φορές οι εγκαταστάσεις καθαρής ενέργειας μπορούν να αποβούν πιο καταστρεπτικές για το περιβάλλον. Έτσι στην περίπτωση των ανεμογεννητριών έχουμε ορισμένες φορές καταστροφή τεραστίων δασικών εκτάσεων, ενόχληση πουλιών και ακόμη αλλαγή του μικροκλίματος. Η αισθητική είναι το λιγότερο κακό. Όμως εάν κάνουμε μια βόλτα σε χώρες με ιδιαίτερη ευαισθησία στα περιβαλλοντικά, θα διαπιστώσουμε ότι χρησιμοποιούν κατά κόρον τις ανεμογεννήτριες. Π.χ. στη Δανία πολύ κοντά στην πρωτεύουσα, στη στεριά και μέσα στη θάλασσα υπάρχουν εγκατεστημένες εκατοντάδες ανεμογεννήτριες, το ίδιο και στους πανέμορφους κάμπους και τα βουνά της Αυστρίας. Θα πρέπει λοιπόν να επιλέξουμε αν θέλουμε καθαρή ενέργεια ή τους καπνούς απ’ την Πτολεμαΐδα. Εάν θέλουμε καθαρή ενέργεια, μπορούμε να προχωρήσουμε στην εγκατάσταση φωτοβολταϊκών ή ανεμογεννητριών, ΟΜΩΣ χωρίς να έχουμε επιβάρυνση στο βουνό μας με την αποψίλωση μεγάλων εκτάσεων του πανέμορφου δάσους μας. Ίσως θα μπορούσαν να εγκατασταθούν μερικές ανεμογεννήτριες σε γυμνές περιοχές του βουνού μας, σε σημεία που δεν θα είναι ορατά από την πόλη μας και η μεταφορά τους θα γινόταν από τους ήδη υπάρχοντες δρόμους, χωρίς να έχουμε νέες διανοίξεις σε δασικές περιοχές. Καλό είναι λοιπόν να μην λέμε ούτε τα εύκολα ΝΑΙ ούτε τα ανέξοδα ΟΧΙ, διότι δεν μπορούμε να παίζουμε ούτε με την υγεία των παιδιών μας, ούτε με την εύθραυστη οικολογική ισορροπία. Ας ευχηθούμε οι ειδικοί να βρουν την πιο καλή λύση για όλους μας… Δημοσιεύτηκε στις 21 Ιουνίου 2012

ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΚΑΙ ΑΡΑΠΙΤΣΑ

Το περασμένο Σαββατοκύριακο των εκλογών, η πόλη μας έζησε μεγάλες δόξες. Υπήρξε μια πραγματική κοσμοσυρροή «ξενιτεμένων» Ναουσαίων, κυρίως νέων, οι οποίοι δεν ήρθαν στη γενέτειρα μόνο για να ψηφίσουν, αλλά και για να δουν τους συγγενείς και φίλους και να απολαύσουν τις πολλές ομορφιές της πόλης μας. Το Σαββατόβραδο η «παραλιακή» έσφυζε από τη ζωντάνια της νεολαίας μας και την Κυριακή στο άλσος του Αγίου Νικολάου υπήρξε το αδιαχώρητο. Είναι γεγονός ότι μπορεί στη Νάουσα να κλείνουν τα εργοστάσια και ο κόσμος να υποφέρει από την ανεργία, όμως το φυσικό μας περιβάλλον εξακολουθεί να είναι πανέμορφο. Κυρίως το άλσος του Αγίου Νικολάου με τις πηγές της ιστορικής μας Αράπιτσας είναι ένας

πραγματικός παράδεισος. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά τόσο οι Δημοτικοί μας άρχοντες, όσο και οι δημότες, γιαυτό πολλές φορές πάρθηκαν πρωτοβουλίες και μέτρα για την «αξιοποίηση» και προστασία του. Δυστυχώς όμως πολλά από αυτά τα μέτρα δεν έφεραν το σωστό αποτέλεσμα, αλλά αντίθετα δημιούργησαν προβλήματα. Έτσι π.χ. οι πολλές αναπλάσεις του άλσους και της Αράπιτσας δεν πρόκοψαν και μάλλον μόνο λεφτά ξοδεύτηκαν και περισσότερο κακό έκαναν στο φυσικό περιβάλλον. Τελευταία μια ομάδα ευαίσθητων συμπολιτών μας βλέποντας πολλά αιωνόβια πλατάνια κατά μήκος του ποταμού να ξεραίνονται ανέλαβε εκστρατεία για τον καθαρισμό τους από τους κισσούς, οι οποίοι καλύπτουν τον κορμό των δένδρων, διότι θεωρούν ότι το φυτό αυτό δημιουργεί το πρόβλημα. Όμως καλό είναι, πριν κάνουμε οποιαδήποτε παρέμβαση στο δάσος και γενικά στη φύση, να συμβουλευόμαστε ειδικούς και στην προκειμένη περίπτωση το δασαρχείο ή το αρμόδιο τμήμα του δήμου μας. Επικοινωνήσαμε με τον ειδικό επιστήμονα και ερευνητή του ΕΘΙΑΓΕ κ. Παναγιώτη Τσόπελα, ο οποίος μας συμβούλευσε να μην κάνουμε καμία παρέμβαση στα όμορφα πλατάνια μας, διότι υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης με τη νέα ασθένεια, το μεταχρωματικό έλκος, που πλήττει τα δένδρα και τα οδηγεί στο θάνατο. Μάλιστα ο κ. Π. Τσόπελας, μετά από πρόσκληση του Δημάρχου μας, θα μας επισκεφθεί στις 14 Ιουλίου για να κάνει μια σχετική ομιλία. Δεν ξέρουμε λοιπόν αν τα πλατάνια μας υποφέρουν από τον κισσό ή κάποια αρρώστια, το σίγουρο είναι ότι υποφέρουν από πολλούς συμπολίτες μας, οι οποίοι τυχαίνει να έχουν κτήματα στις όχθες της Αράπιτσας. Όπως μας κατήγγειλε φίλος, πολλοί κόβουν τεράστια πλατάνια, διότι τους ενοχλούν στις καλλιέργειές τους και μάλιστα πετούν τα κλαδιά μέσα στο ποτάμι με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η ροή του νερού και να αντιμετωπίζουμε σοβαρό πρόβλημα ρύπανσης και καταστροφής της κοίτης.. Είναι πολύ εύκολη λύση να πετάμε μέσα στο ποτάμι οτιδήποτε άχρηστο μετά τον καθαρισμό των κτημάτων (τσάκνα, σκουπίδια κ.λ.π.). Παρόμοια πράγματα συμβαίνουν και μέσα στην πόλη, στις όχθες του ποταμού. Πολλοί περίοικοι εξακολουθούν να πιστεύουν στην παλιά ναουσαίϊκη παροιμία και να πετούν τα σκουπίδια και τις βρωμιές τους στο ποτάμι. Έτσι ο κάθε ντόπιος και ξένος επισκέπτης, που πλησιάζει το ποτάμι για να δροσιστεί και κα απολαύσει τη φύση, θα αντικρίσει σακούλες με σκουπίδια κρεμασμένες στα κλαδιά των δένδρων, αποχετεύσεις, σπασμένα έπιπλα, ψόφια ζώα και ακόμη πολλές βρωμιές. Η Αράπιτσα και γενικά το πανέμορφο φυσικό περιβάλλον μας, δεν χρειάζεται μεγαλόπνοα έργα, χρειάζεται μόνο καθαριότητα και την πραγματική αγάπη μας. (Δημοσιεύτηκε στις 23 Ιουνίου 2012)