Ημέρα της Γης

Τ

ην περασμένη Τετάρτη, στις 22 Απριλίου, γιορτάσαμε την παγκόσμια «Ημέρα της Γης». Μια ημέρα που ασφαλώς δεν είναι για γιορτές και πανηγύρια, αλλά περισσότερο για προβληματισμούς σχετικά με την κατάντια του πλανήτη μας, ο οποίος δεν ξέρουμε για πόσα

χρόνια ακόμη μπορεί να ανεχτεί την καταστροφική συμπεριφορά των ανθρώπων.

Η μεγάλη βιομηχανική ανάπτυξη του 20 και του 21^ου αιώνα μπορεί να προσέφερε σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης περισσότερες ανέσεις, όμως δημιούργησε συγχρόνως και μεγάλα οικολογικά προβλήματα, όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η εξασθένηση της προστατευτικής στιβάδας του όζοντος, η όξινη βροχή κ.λ.π., τα οποία ήδη επιδρούν αρνητικά στο κλίμα και στους οργανισμούς. Η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη μας δημιουργεί πιο συχνά έντονα καιρικά φαινόμενα, όπως τυφώνες, πλημμύρες κ.λ.π. που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές ή μεγάλες καταστροφές. Οι τρύπες του όζοντος σε συνδυασμό με τα συχνά πυρηνικά ατυχήματα αυξάνουν τις καρκινογενέσεις στους ανθρώπους. Η όξινη βροχή καταστρέφει πολύτιμα έργα τέχνης και θανατώνει φυτά και υδρόβιους οργανισμούς. Τα λιπάσματα με το φαινόμενο του ευτροφισμού νεκρώνουν ολόκληρες λίμνες και κανάλια. Τα φυτοφάρμακα, τα ζιζανιοκτόνα και τα παρασιτοκτόνα εξαφανίζουν πολύτιμους οργανισμούς, όπως τα έντομα, και τροφοδοτούν τον άνθρωπο με επικίνδυνα μη βιοδιασπώμενα δηλητήρια. Τα νέα προϊόντα της βιοτεχνολογίας, τα μεταλλαγμένα φυτά και ζώα διαταράσσουν τη φυσική ισορροπία και δημιουργούν εύλογη ανησυχία για το μέλλον του γήινου οικοσυστήματος.

Όλα αυτά είναι επιτεύγματα του ανεπτυγμένου σύγχρονου Δυτικού κόσμου. Όπως επίτευγμα των μεγάλων δυτικών δυνάμεων είναι και το δράμα που ζουν οι λαοί της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Τα καραβάνια των προσφύγων που καθημερινά φθάνουν στη χώρα μας και γενικά στις χώρες της Νότιας Ευρώπης με το όνειρο για μια καλύτερη ζωή, μακριά από τη φτώχια, τον πόλεμο και τη βία είναι αποτέλεσμα αυτής της περίφημης Δυτικής ανάπτυξης, η οποία αντλεί τις πρώτες ύλες και τις πηγές ενέργειας από τους φτωχούς λαούς του Νότου, προκαλώντας εμφύλιος πολέμους και φτώχια.

Όλοι αυτοί οι ταλαίπωροι πρόσφυγες μας θυμίζουν τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου και της Μικρασίας, με τη διαφορά ότι εκείνοι μετανάστευσαν μέσα στην πατρίδα τους με τη βοήθεια ελληνικών πλοίων. Οι σημερινοί πρόσφυγες έρχονται στο άγνωστο, γίνονται θύματα δουλεμπόρων και με τα σαπιοκάραβα που ταξιδεύουν για ένα καλύτερο αύριο, πολλοί δεν προλαβαίνουν να φθάσουν στο όνειρο και αφήνουν την τελευταία τους πνοή στα νερά της Μεσογείου.

Η «Ημέρα της Γης» λοιπόν φέτος συνέπεσε με τη μεγάλη τραγωδία των προσφύγων. Ας ελπίσουμε ότι επιτέλους η διεθνής κοινότητα θα δώσει μια λύση στο πρόβλημα των ανθρώπων αυτών όχι μόνο με τη φιλοξενία τους, αλλά κυρίως βοηθώντας στην επικράτηση της ειρήνης, της ανάπτυξης και της προόδου στις χώρες απ’ όπου προέρχονται.