Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

"Πουρόπετρες" και..."Δεινόσαυροι" στη Νάουσα

Α
φορμή για το σημερινό μας σημείωμα στάθηκε η μεγάλη συζήτησε που ξεκίνησε πριν δυο βδομάδες στα «κοινωνικά δίκτυα» σχετικά με την προέλευση μια πέτρας που διακοσμεί το πάρκο μας. Το παράξενο σχήμα της κέντρισε το ενδιαφέρον και φούντωσε τη φαντασία πολλών φίλων μας, οι οποίοι πολύ εύκολα έβγαλαν το συμπέρασμα ότι πρόκειται για απολίθωμα
γνάθου δεινοσαύρου. Ασφαλώς όταν η ερώτηση τέθηκε στην  πλέον ειδική καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, παλιά φίλη και συμφοιτήτρια, κ. Ευαγγελία Τσουκαλά, δόθηκε η αναμενόμενη απάντηση, ότι πρόκειται απλά για ένα όμορφο δημιούργημα της φύσης, ένα κομμάτι τραβερτίνη, ο οποίος πήρε το περίεργο αυτό σχήμα.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Η χώρα μας, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Νότιας Ευρώπης αναδύθηκε από την Τυθή θάλασσα πριν περίπου 60 – 12 εκατομμύρια χρόνια από σήμερα. Μάλιστα στην αρχή εμφανίστηκε μια μεγάλη ξηρά η Αιγαιίδα, η οποία με την πάροδο των εκατομμυρίων ετών άλλαξε μορφή, πολλά κομμάτια της βυθίστηκαν μέχρι να φθάσουμε στη σημερινή μορφή της Βαλκανικής χερσονήσου. Η Νάουσα για αρκετά εκατομμύρια χρόνια ήταν καλυμμένη από νερό. Τα ιζήματα που έπεφταν στο βυθό σιγά σιγά κάλυψαν πολλά δένδρα και άλλα φυτά και δημιούργησαν το πέτρωμα τραβερτίνη, τη γνωστή μας πουρόπετρα, η οποία καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της περιοχής μας. Εάν ρίξουμε μια προσεχτική ματιά σε ένα κομμάτι «πουρόπετρας» θα παρατηρήσουμε διάφορα σχήματα φύλλων, ριζών κ.λ.π. Όλα αυτά  δεν είναι τίποτε άλλα παρά τα εκμαγεία, τα αποτυπώματα από τα φυτά που σκεπάστηκαν από τα ασβεστολιθικά ιζήματα. Το πέτρωμα αυτό είναι αρκετά μαλακό και σε πολλές περιοχές διαβρώθηκε από τα νερά σχηματίζοντας σπήλαια. Τέτοια είναι τα σπήλαια Σαράντα Κάμαρες, αυτά που βρίσκονται στην περιοχή Μπαχούτσι κ.λ.π. Μέσα στα σπήλαια αυτά δημιουργήθηκαν και κάποιοι σταλακτίτες. Ένα τέτοιο κομμάτι σταλακτίτη είναι προφανώς και το περίφημο «απολίθωμα δεινοσαύρου», ίσως αναποδογυρισμένο.
Η πέτρα αυτή δεν είναι δυνατόν να είναι απολίθωμα δεινοσαύρου, διότι οι δεινόσαυροι έζησαν την εποχή του Μεσοζωικού αιώνα, πριν περίπου 200 – 65 εκατομμύρια χρόνια, τότε δηλαδή που η Ελλάδα μας ήταν στον βυθό της θάλασσας. Βέβαια εκείνη την εποχή στη θάλασσα ζούσαν κάποια  ερπετά τέρατα  όπως ιχθυόσαυροί κ.λ.π., όμως αυτά δεν είχαν μήκος πάνω από 6 μέτρα, είχαν πολύ μικρό κρανίο και ασφαλώς δεν μπορεί η γνάθος τους να ήταν 1,5 μέτρο μήκος, όπως το εύρημά μας.
Τέλος η γνάθος των ζώων, ακόμη και των προϊστορικών, εμφανίζει μια συμμετρία και τα δόντια είναι και αυτά παρόμοια τοποθετημένα και ομοιόμορφα. Στην πέτρα μας δεν υπάρχει καμία συμμετρία ή ομοιομορφία στα δόντια. Όσο για τα στρώματα που εμφανίζονται σε ένα κομμένο «δόντι» είναι απλά τα στρώματα του ανθρακικού ασβεστίου, όπως εμφανίζονται σε όλους τους σταλακτίτες, οι οποίοι δημιουργούνται μέσα σε αρκετές χιλιάδες χρόνια.

Παρ’ όλα τα παραπάνω, η πέτρα του πάρκου αξίζει μια καλύτερη θέση στην πόλη μας έστω και λόγω της ομορφιάς της. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Βότανα του Βερμίου: 108. Όνοσμα

Μ πορεί στη σχετική με τα βότανα της Ελλάδας βιβλιογραφία να αναφέρεται σαν φυτό της Στερεάς και Νότιας Ελλάδας, όμως, ό...