Φθινοπωρινές ομορφιές, σκέψεις και ιδέες...

Τις μέρες αυτές η Αράπιτσα είναι στις δόξες της και ο Αγιανικόλας στις ομορφιές του. Οι πηγές κυριολεκτικά τρελάθηκαν, περισσότερο μοιάζουν με καταρράκτες, από παντού αναβλύζει νερό και το θέαμα που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι καταπληκτικό έως  τρομακτικό. Η στάθμη της Αράπιτσας

έφθασε στα όριά της, το ποτάμι σχεδόν πλημμύρισε. Όλα αυτά αν συνδυαστούν με τα υπέροχα φθινοπωρινά χρώματα, τότε το δημοτικό μας δασάκι λίγο απέχει από τον παράδεισο.

Βλέποντας όλα αυτά τα υπέροχα φυσικά τοπία, αμέσως έρχονται στο νου μας πολλές ιδέες, απορίες και συλλογισμοί. Πολλοί αναρωτιούνται γιατί αυτές οι τεράστιες ποσότητες νερού να πηγαίνουν χαμένες και να μην κατασκευάσουμε κατά μήκος του ποταμού διάφορα φράγματα, όπου θα αποθηκεύεται το νερό για να το χρησιμοποιούν οι αγρότες τους άνυδρους καλοκαιρινούς μήνες, οπότε το έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη τα χωράφια μας; Πράγματι είναι εύλογη η απορία και δικαιολογημένη η αγωνία των αγροτών συμπολιτών μας. Ασφαλώς θα έπρεπε να γίνουν κάποια έργα για την εξοικονόμηση νερού. Όμως αυτά χρειάζονται μεγάλη προσοχή, διότι μπορούν να έχουν και ορισμένες παρενέργειες. Έτσι μπορούμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε το καλοκαίρι, αν συγκρατούνταν σε τεχνητές δεξαμενές ολόκληρη η ποσότητα των νερών του ποταμού; Στο υπόλοιπο ποτάμι που ρέει προς την περίφημη τάφρο 66, δεν θα υπήρχε σταγόνα νερού, με αποτέλεσμα να ξεραίνονται τα παραποτάμια δένδρα (πλατάνια κ.λ.π.), να εξαφανίζονται για πάντα τα ψάρια και στο ποτάμι να ρέουν μόνο λύματα, φυτοφάρμακα και άλλες βρωμιές, οι οποίες θα επιβάρυναν ακόμη περισσότερο το κανάλι.

Άλλο μεγάλο πρόβλημα που σχετίζεται με τη μεγάλη παροχή των πηγών μας είναι η θολότητα του πόσιμου νερού. Το είδος των πηγών της Αράπιτσας (καρστικές) δεν επιτρέπει τη φυσική διήθηση του νερού, διότι απλά δεν περνάει μέσα από τα φίλτρα άμμου χαλικιών κ.λ.π. Έτσι μετά από μεγάλες βροχοπτώσεις, το νερό αναβλύζει θολό και ο καινούργιος σταθμός διήθησης δεν επαρκεί για το καθάρισμά του. Το καλό είναι ότι στις πλαγιές του βουνού μας, πάνω από τις πηγές, δεν έχουμε σημαντικές καλλιέργειες, ούτε στάβλους και έτσι τουλάχιστον το νερό μας δεν μολύνεται από φυτοφάρμακα και επικίνδυνα μικρόβια. Και μια και αναφερόμαστε στα μικρόβια, δεν μπορούμε να παραλείψουμε τους διάφορους τρόπους χημικής απολύμανσης του πόσιμου νερού, όπως είναι η χλωρίωση: Η χλωρίωση του νερού βοηθάει στη θανάτωση πολλών επικίνδυνων μικροβίων, όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, διότι οι μεγάλες ποσότητες χλωρίου μπορούν να έχουν πολύ βλαβερές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό, γιαυτό καλό είναι κυρίως τις πρωινές ώρες να μην πίνουμε κατευθείαν το νερό από τη βρύση. Πρώτα να αφήνουμε τη βρύση να τρέξει για λίγο, ώστε να φύγει το νερό που βρίσκεται για ώρες μέσα στις σωληνώσεις και στη συνέχεια, δροσερό, να το κρατούμε στο ποτήρι για κάποια λεπτά, ώστε να εξατμηστεί το χλώριο και μετά να το πιούμε.

Το φθινόπωρο έχει τις ομορφιές του με τα υπέροχα χρώματα των φύλλων των δένδρων, όμως για τους δημοτικούς υπαλλήλους είναι και μπελάς, διότι αναγκάζονται να συγκεντρώνουν τα ατέλειωτα πεσμένα  φύλλα. Η απορία μας είναι γιατί να γίνεται τόσος κόπος; Εφόσον τα πεσμένα φύλλα στο δάσος θα αποσυντεθούν μέσα στο χειμώνα και μάλιστα μπορούν να γίνουν χούμο, λίπασμα για τα δένδρα. Γιατί να ταλαιπωρούνται οι εργάτες να τα μαζεύουν και ο Δήμος να δαπανάει χρήματα για τη μεταφορά τους στο σκουπιδότοπο; Νομίζουμε ότι ο Δήμος θα έπρεπε στην περίπτωση αυτή να δώσει πρώτος το παράδειγμα προς τους δημότες, της παραγωγής κομπόστ. Ακόμη και εάν πιστεύουν κάποιοι αρμόδιοι, ότι τα πεσμένα φύλλα χαλούν την αισθητική του δάσους, θα μπορούσαν να τα συγκεντρώνουν σε συγκεκριμένα σημεία κομποστοποίησης.  

Ας απολαύσουμε λοιπόν τις φθινοπωρινές μέρες με μια βόλτα στο δημοτικό μας δάσος ή στο βουνό μας και μαζί ας πάρουμε ιδέες για να προστατεύσουμε αυτή τη  μοναδική φύση που διαθέτουμε στην περιοχή μας.