Mέσα από τη στήλη μας, αναφερθήκαμε πολλές φορές στα πλαστικά. Ένα χημικό προϊόν του 20ου αιώνα, το οποίο ασφαλώς βοήθησε στην εξοικονόμηση φυσικών πρώτων υλών, αντικαθιστώντας το ξύλο, τα μέταλλα και φυσικές ίνες (μετάξι, βαμβάκι, μαλλί κ.λ.π.), μας έδωσε πολλά και φθηνά υλικά, τα οποία χρησιμοποιούνται στις καθημερινές μας ανάγκες, αλλά ακόμη και υλικά που έσωσαν ανθρώπινες ζωές, όπως π.χ. πλαστικά μοσχεύματα. Όμως δυστυχώς έχουμε και τα πάρα πολλά μειονεκτήματα των πλαστικών, κυρίως στον τομέα της περιβαλλοντικής ρύπανσης.
Σήμερα τα πλαστικά αποτελούν ένα μεγάλο μέρος των στερεών απορριμμάτων. Στη χώρα μας, το ποσοστό υπολογίζεται περίπου στο 10 – 20%. Ανάμεσα σ’ αυτά ξεχωριστή θέση καταλαμβάνουν οι πλαστικές σακούλες. Η μεγαλύτερη ποσότητα πλαστικών χρησιμοποιείται στις συσκευασίες και μάλιστα στις συσκευασίες τροφίμων. Πιο συγκεκριμένα στην Ελλάδα ως υλικά συσκευασίας τροφίμων χρησιμοποιούνται: το πλαστικό σε ποσοστό 38%, το χαρτί 30%, το μέταλλο 19% και το γυαλί μόλις 8%.
Η χρήση του πλαστικού πήρε μεγάλες διαστάσεις, διότι έχει πολλά πλεονεκτήματα, όπως π.χ. παρουσιάζει μηχανική αντοχή και χαμηλή διαπερατότητα σε χημικά, υδρατμούς, αέρια, είναι ελαστικό και άθραυστο και κυρίως φθηνό υλικό, εύκολα μορφοποιούμενο.
Το μεγάλο πρόβλημα λοιπόν με τα πλαστικά είναι η επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος κυρίως λόγω της μεγάλης ανθεκτικότητάς τους στην αποσύνθεση. Η αποικοδόμηση των υλικών συσκευασίας στους ΧΥΤΑ δείχνει ότι το χαρτί χρειάζεται για την πλήρη αποσύνθεσή του περίπου 4 βδομάδες, τα βαμβακερά υφάσματα περί-που 5 μήνες, τα μάλλινα υφάσματα περίπου 1 χρόνο, τα αλουμινένια κουτάκια περίπου 150 χρόνια και τα πλαστικά μπουκάλια 450 χρόνια.
Δυστυχώς η ανακύκλωση των πλαστικών παρουσιάζει και αυτή πολλές αδυναμίες, λόγω των πολλών τύπων (σαράντα έξι) πλαστικών που κυκλοφορούν στην αγορά και το καθένα χρήζει ιδιαίτερης επεξεργασίας. Τα πλέον συνηθισμένα πολυμε-ρή που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή πλαστικών συσκευασιών, κυρίως μπουκαλιών, είναι επτά και για εύκολη αναγνώρισή τους υπάρχει ένα ειδικό τριγωνικό σήμα ανακύκλωσης με το σχετικό νούμερο στον πάτο της συσκευασίας. Για να απο-κτηθεί προϊόν καλής ποιότητας πρέπει να ανακυκλωθεί μόνο ένα είδος πλαστικού. Έτσι χρειάζεται πολύ καλή διαλογή των πλαστικών πριν προωθηθούν για ανακύκλω-ση. Ορισμένες μάλιστα συσκευασίες, οι οποίες στη σύνθεσή τους έχουν δύο ή περισσότερα πολυμερή δεν ανακυκλώνονται. Μερικές φορές κάποια φθηνά πλαστικά τε-μαχίζονται ή λιώνουν και χρησιμοποιούνται ως οικοδομικά υλικά.
Εκτός από την περιβαλλοντική ρύπανση τα πλαστικά μπορούν να προξενή-σουν σοβαρές βλάβες στην υγεία μας. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στις πλαστικές συσκευασίες τροφίμων. Πρέπει να αποφεύγουμε την κατανάλωση ζεστών ροφημάτων σε πλαστικά ποτήρια, διότι μπορεί κάποια χημική ουσία να μεταφερθεί από το πλαστικό ποτήρι στον οργανισμό μας. Επίσης δεν πρέπει να πλένουμε στο πλυντήριο πιάτων πλαστικά ποτήρια, μπόλ, τάπερ κ.λ.π., διότι με την υψηλή θερμοκρασία αλ
λοιώνεται η επιφάνεια των πλαστικών και απελευθερώνονται πιο εύκολα επικίνδυνες χημικές ουσίες. Σύμφωνα με ιατρικές έρευνες πολλές άσχημες ασθένειες, όπως ορμο-νικές διαταραχές, καρκίνοι του ουροποιητικού συστήματος, στήθους κ.λ.π. μπορεί να έχουν σχέση τόσο με τη χρήση πλαστικών συσκευασιών, όσο και με τις διοξίνες, οι οποίες παράγονται κατά την καύση των πλαστικών.
Μήπως λοιπόν τώρα με την οικονομική κρίση που περνάμε θα ‘πρεπε να αρχίσουμε να αποφεύγουμε τις πολλές πλαστικές συσκευασίες και να ξαναγυρίσουμε στις παλιές καλές συνήθειες με τα χύμα προϊόντα, τις γυάλινες συσκευασίες, τις πάνινες τσάντες, τα μεταλλικά κατσαρολάκια κ.λ.π.; Έτσι θα κάνουμε καλό στο περιβάλ-λον, στη τσέπη μας και προπάντων στην υγεία μας. Δημοσιεύτηκε στα ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΝΕΑ Νάουσας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου