Βότανα του Βερμίου: 99. Σκυλάκι

Σ

το σημερινό μας σημείωμα θα αναφερθούμε σε ένα ακόμη πολύ συνηθισμένο φυτό, διότι πολλές φορές τα πιο όμορφα πράγματα κρύβονται μέσα στα συνηθισμένα… Πρόκειται για το γνωστό μας σκυλάκι, που θα το συναντήσουμε σε κάθε μας βήμα, ήμερο σε κήπους και σε γλάστρες  και άγριο στις παρυφές των δρόμων, ακόμη και να ξεπροβάλει μέσα από ξερολιθιές

χωραφιών ή πέτρινους τοίχους σπιτιών.

Το επιστημονικό του όνομα είναι Αντίρρινον το μέγα (Antirrhinum majus) και ανήκει μαζί με τις δακτυλίτιδες και τα βερμπάσκο στην οικογένεια Σκρουφουλαριίδες (Scrophulariaceae). Το όνομά του προέρχεται από την αρχαία ελληνική ονομασία της μύτης (ρίνα) και ‘μείς το ξέρουμε σαν σκυλάκι, διότι τα άνθη του μοιάζουν με κεφαλάκι σκύλου, ενώ σε άλλες χώρες το παρομοιάζουν με στόμα λύκου, δράκου ή λιονταριού. Είναι ιθαγενές φυτό της Μεσογείου.

Συνήθως είναι μονοετές φυτό, όμως με τους πολλούς σπόρους που παράγει μπορεί κάθε χρόνο να φυτρώνει στην ίδια περιοχή ή και λίγο πιο μακριά. Το ύψος του άγριου μπορεί να ξεπεράσει τα 50 εκατοστά ενώ τα καλλιεργούμενα είναι αρκετά πιο μεγάλα. Έχει χνουδωτό πράσινο βλαστό, από τον οποίο εναλλάξ βγαίνουν λεπτά λογχοειδή σκουροπράσινα φύλλα με μήκος μέχρι 5 εκατοστά. Τα άνθη του, τα σκυλάκια, βγαίνουν πολλά μαζί σε ταξιανθία στάχυ σε διάφορα χρώματα όπως λευκά, κίτρινα ή στις αποχρώσεις του κόκκινου. Έχουν κάλυκα που αποτελείται από 5 λοβούς και μια σωληνοειδή στεφάνη που τελειώνει σε δύο χείλη. Το επάνω χείλος είναι πιο μεγάλο και γυρνάει προς τα πάνω. Μέσα στο άνθος βρίσκονται συνήθως 4 στήμονες. Όταν πιέζουμε το άνθος ανοίγει δίνοντας την εικόνα στόματος. Ανθίζει από τις αρχές Μαρτίου μέχρι το Νοέμβριο. Ο καρπός είναι κάψα και περιέχει πολλούς μικρούς μαυριδερούς σπόρους.  

Δεν έχουν καταγραφεί φαρμακευτικές ιδιότητες, όπως έχουν τα άλλα βότανα της ίδιας οικογένειας, όμως καλλιεργείται  και χρησιμοποιείται πολύ σαν καλλωπιστικό φυτό, για να στολίζει κήπους, πάρκα και μπαλκόνια, διότι είναι όμορφο, φθηνό και χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις.